Aanleg van een border – 250 vaste planten voor kalkrijke (alkalische) gronden – deel 2

Deze vaste planten zijn geschikt voor kalkrijke gronden, synoniem voor alkalische of kalkhoudende gronden. In boeken zul je vaak vinden dat een pH tussen de 5.5 – 6.5 wenselijk is. Deze lijst van planten doen het goed doen bij een PH tussen de 7 en 8. Doe een PH test en bereken aan de hand van het resultaat hoeveel kalk je nodig hebt. Je hebt de keuze uit verschillende producten zoals landbouwkalk, dolomiet, maerl e.d. De hoeveelheid die je nodig hebt is afhankelijk van het soort “kalk”. Een juiste zuurtegraad (pH) van de grond is nodig voor een goede groei. De zuurheidsgraad van de meeste gronden verlaagt jaarlijks. Een tweejaarlijkse bekalking is daarom aangewezen. Op gronden met een te lage pH kan een tekort aan voedingselementen ontstaan. Als kalkmeststoffen kan men calciumcarbonaat, magnesiumcarbonaat en schuimaarde gebruiken. De maanden januari, februari en maart zijn meest geschikt om kalkmeststoffen uit te strooien. De ideale pH is afhankelijk van de grondsoort en van de plantensoort.

Geschikte vaste planten voor kalkrijke (alkalische) gronden zijn o.a.:

	Fragaria chiloensis is een veelgebruikte grondbedekker die in de zomer bloeit. De helderrode vruchten trekken vogels. In de zon of, zeker als de grond licht zuur is, in de schaduw plaatsen. Er wordt gezegd dat de geur van het fruit spanning verlicht. Plant voor een betere oogst in rijen of voor betere vruchten op heuveltjes. Bedek de planten tijdens koude winters.
	Gaillardia aristata ´Amber Wheels´ is een kokardebloem afkomstig uit Colorado (USA). Hij bloeit van juni tot september met goudkleurige bloemen met een typisch amberkleurig middenhart. De bloemen staan aan 75-80 cm lange bloemstelen die heel goed kunnen toegepast worden als snijbloem. Zeer aantrekkelijk voor de late zomerborder.
	Gentiana acaulis is afkomstig uit Europees hooggebergte, Alpen en diepblauw, onvoorspelbare bloei.
	Gentiana asclepiadea is afkomstig uit Middelgebergte van Centraal-Europa en rijke bloei.
	Geranium ´Brookside´ is een hybride die zich uitstekend leent voor arrangementen in de border. Een kruising van Geranium pratense x Geranium clarkei ´Kashmir Purple´. ´Brookside´ is bovendien aantrekkelijk door zijn lange bloeitijd van juni tot aan de eerste vorst in oktober. Leuke helderblauwe bloemen tot 3,6 cm groot, komvormig met een wit hartje en fijne aders. Bladeren fijn en diep ingesneden. ´Brookside´ is een goede recente aanwinst die vergelijkbaar is met de overbekende ´Johnson´s Blue´, maar is in alle opzichten beter. Het is ook een uitstekende breed uitgroeiende bodembedekker.
	Geranium ´Diva´ is een nieuwe Alan Bremner hybride. Het is een kruising tussen Geranium swatense x Geranium sanguineum. Deze krachtig groeiende plant heeft de smalle bladeren van Geranium sanguineum en groeit horizontaal met dieproze bloemen die doen herinneren aan de bloemen van Geranium swatense.
	Geranium pratense ´Painters Palette´ werd in 2004 door het zaadhuis Jelitto geïntroduceerd en is oorspronkelijk inheems in Centraal azië en Centraal en West-Europa. De bloemkleur kan variëren van wit naar roos en van blauw tot violet met witte of blauwe spikkels. Ze verschijnen van juni tot juli aan 50 cm lange bloemstengels. Diep ingesneden bladeren met een mooie textuur.
	Geranium sanguineum is inheems in de meeste delen van Europa, in de Kaukasus en het noorden van Turkije. Het is een laagblijvende, met rizomen uitbreidende plant met getande en meerdere malen ingesneden, donkergroene bladeren. Deze inheemse bloedooievaarsbek is wel een stuk minder ´bloederig´ van kleur dan de overige cultivars van deze soort. Bloeit in de zomer met een overvloed aan komvormige helderrode tot fel margentaroze bloemen.
	Geranium sanguineum ´Album´ is één van be beste laagblijvende, witbloeiende geraniums. Sterke soort die goed gebruikt kunnen worden vooraan de border, als bodembedekking of voor verwildering. Bruikbaar op droge en zonnige plaatsen!
	Geranium sanguineum ´Ankum´s Pride´ is compact groeiend.
	Geranium sanguineum ´Glenluce´ heeft een gedrongen groeiwijze. Hij onderscheidt zich door zijn grote bloemen die lijken op die van wilde rozen en een mooi contrast vormen met de zijdeachtige bladeren.
	Geranium sanguineum ´Shepherds Warning´ lijkt op ´Jubilee Pink´ maar is wat intenser roos van kleur en groeit ook meer gedrongen.
	Geranium sanguineum var. striatum is rijkbloeiend met lichtroze bloemen waarvan de bloemblaadjes iets donkerder aders hebben. In de herfst verkleuren een aantal bladeren naar rood. Groeit het best in zon of halfschaduw. Goed gedraineerde bodem die niet uitdroogt. Terugsnijden nadat het blad afgestorven is. Groeit beter dan de soort (Geranium sanguineum).
	Helenium bigelovii ´Tip Top´ of zonnekruid is afkomstig uit Oregon en Californië (USA). Hij bloeit van juni tot september met gele bloemen met een typisch zwart middenhart. De bloemen staan aan 60 cm lange bloemstelen die heel goed kunnen toegepast worden als snijbloem. Groeit compacter dan de meeste soorten en zeer gemakkelijk. Bladeren puntig.
	Helianthemum ´Amabile Plenum´ is één van de mooiste en meest aangeplante dubbelbloemige. Plant zonneroosjes bij voorkeur op de zuidkant of op de zuidelijke helling van de rotstuin. Alvast in de volle zon en op een goed doorlatende grond. Helianthemum vraagt een kalkrijke grond. Geef wat kalk in het najaar (oktober-november).
	Helianthemum ´Ben Hope´ is een vaste waarde in het sortiment. Helianthemum zijn bijzonder geschikt voor rotstuinen, de heidetuin of een plaatsje vooraan in de border. Ze zijn altijd mooi te combineren met grassen, ereprijs, vlas of havikskruid.
	Helianthemum ´Bronzeteppich´ is met zijn bronskleurige bloei een aparte verschijning. Zonneroosjes zijn meestal groenblijvende planten maar door vrieskoude kunnen de bladeren geheel of gedeeltelijk afvallen. Het zonneroosje is matig winterhard, in strenge winters moet je je voorzorgen nemen. Vooral treedt schade op door de combinatie vorst met een felle winterzon. Bedekt daarom de planten dan met dennen- of sparrentakken.
	Helianthemum ´Fire Dragon´ is een van de allermooiste hybriden onder de zonneroosjes. Het blad heeft een mooie, grijsgroene kleur die mooi contrasteert met de scharlaken rode bloemen. De planten groeien tot 30-45 cm hoog en 60 cm breed uit. Wordt soms nog verkeerdelijk aangeboden als ´Mrs Clay.
	Helianthemum ´Fire King´ lijkt in vele opzichten sterk op ´Fire Dragon´ maar bloeit met intens, oranjekleurig bloemen. Het blad is grijsgroen.
	Helianthemum ´Rhodanthe Carneum´ heeft smalle, grijze bladeren en is een veel aangeplante cultivar.
	Helianthemum ´Snow Queen´ met het contrast tussen zijn witte bloempjes en het grijs viltig blad, is het naar mijn smaak één van de mooiste zonneroosjes.
	Helianthemum ´Wisley Primrose´ brengt altijd mij altijd enige verwarring door dat ´rose´ in de naam. Maar nee, het is een sterk groeiend zonneroosje met grijsgroene, ongedeelde smalle bladeren en zwavelgele tot lichtgele bloemen!
	Helianthemum alpestre is bijzonder geschikt voor het beplanten van troggen en droge muren.
	Helianthemum apenninum is afkomstig uit het zuiden en westen van Europa en Turkije waar ze voorkomen op droge hellingen. Ze worden een 45 cm hoog en breed. De bladeren zijn variabel, donzig grijsgroen. De 2,5 cm grote witte bloemen hebben een geel hart.
	Helianthemum nummularium is inheems in Europa en Turkije en is variabel van vorm. Hij heeft een nette, liggende groeiwijze met een grijzig blad. De plant vormt talloze kleine bloemen die variëren van roomwit tot geel, roze of oranje.
	Helianthus decapetalus ´Capenoch Star´ is een tot 1.5 m hoge vaste zonnebloem met stevige stengels en donkergroene, behaarde bladeren. Polvormende plant. De citroengele bloemen verschijnen van augustus tot oktober, soms tot in november.
	Helleborus argutifolius is inheems in de maquis van Corsica en Sardinië. Hij groeit er op droge, open plekken tussen varens, langs beken en in bermen. Bij goed groeiende exemplaren kunnen de bloemstengels tot 75 cm lang worden. Steunen is een goede maatregel. Helleborus argutifolius heette vroeger eigenlijk Hellebrous corsicus. Ze bloeien met appelgroene bloemen van 2 tot 2.5 cm groot. In het eerste groei-jaar vormt de plant alleen bladeren. In de volgende jaren worden dan de stengels gevormd met de fraaie grijzig-groene gestekelde en getande winterharde bladeren. Een winderige plaats is niet geschikt, en zeker geen plekje op een schrale oostenwind. Ook strenge late nachtvorst kan de plant schaden. Een oud laken of iets dergelijks kan de schade beperkt houden of voorkomen. Wordt de plant ouder dan maakt hij meerdere bloemstengels en gaat enigszins op een groenblijvende struik lijken.
	Helleborus caucasicus bloeit van februari tot maart met vaak gespikkelde bloemen. Die bloemen variëren van wit tot lichtgeel en van lichtgroen tot lichtroze. De planten hebben een gedrongen groeiwijze.
	Helleborus cyclophyllus is inheems in Albanië, Bulgarije, Zuid-Joegoslavië en Griekenland waar hij groeit in bossen, in kreupelhout en op grazige hellingen. De lichtgele tot lichtgroene bloemen zijn tot 6 cm groot in doorsnede, geurend en geschikt als snijbloem. Ze verschijnen vanaf januari. Bloemstengels tot 60 cm lang. De prachtige zilverachtige bladeren bestaan uit 5-9 meestal, ongedeelde ovaal-lancetvormige slippen, die onderaan behaard zijn. Helleborus cyclophyllus lijk sterk op Helleborus odours waar bijna alleen specialisten het verschil tussen kunnen merken.
	Helleborus dumetorum bloeit van februari tot april met lichtgele tot lichtgroene geknikte en kleine stervormige bloemen. Wintergroene bladeren. Is wel erg moeilijk te kweken door onze vervelende kwakkelwinters met hun natje en hun droogje.
	Helleborus foetidus is inheems in België, Zuidwest-Europa, van Engeland en Portugal tot Duitsland en Italië. Hij groeit op rotsachtige hellingen, bermen en open bossen. De diep ingesneden bladeren lijken wel op palmbladeren. Helleborus foetidus heeft zijn Nederlandse naam stinkend nieskruid te danken aan de groenige bloemen die stinken als ze worden aangeraakt. Deze Helleborus is wintergroen met een volle, donkergroene gekleurde bloemen van december tot april met een vage lelietje-van-dalen geur. Bloemen ook geschikt voor boeketten. Het is de enige soort die met succes in een vaas gezet kan worden. Helleborus foetidus doet het nog erg goed op schaduwrijke plaatsen en vormt een stammetje. De bloemen verschijnen in groepjes van half januari tot de lente. Ze zijn niet erg opvallend, rustig groenachtig met aan de randen roodachtig.
	Helleborus foetidus ´Wester Flisk´ heeft grijsgroene bladeren met smallere slippen dan de soort. De grote trossen van lichtgroen bloemen met zitten aan opvallende roodgetinte stengels en bladstelen.
	Helleborus lividus is inheems op Mallorca, in bossen en kreupelhout. Zowel de bloemen als stengels zijn roos aangelopen. Bladeren met grijs getekende slippen, ongetand of met fijne tandjes, diepgroen en bewaasd. Vraagt een goede beschutting. Is matig winterhard. Laat zich moeilijk verplanten.
	Helleborus multifidus bloeit van januari-februari tot april met geelgroene tot groene stervormige bloemen. Hij heeft een groot blad en zoetgeurende groene bloemen, echter van geringe sierwaarde. Die ligt vooral in de grote diep ingesneden bladeren die in de winter verdwijnen: één blad kan wel in honderd deelblaadjes verdeeld zijn. Dit is een échte liefhebbersplant die ook nog goed winterhard is.
	Helleborus multifidus subsp. bocconei is inheems in Centraal- en Zuid-Italië en op Sicilië. Groeit in open bossen en kreupelhout in de heuvels. Bloemen 4,5 – 6 cm, zoetgeurend, maar een beetje naar kattepis. Bloemen ontluiken soms al rond eind november. Bladverliezend.
	Helleborus niger is inheems in de Oostelijke Alpen en de Noordelijke Apennijnen, van Zuid-Duitsland en Zwitserland (Ticino) tot Italië en Joegoslavië. Daar groeit hij in naaldbossen, soms op open grasland. We kennen deze kerstroos het best van de kerststukjes, de dan in een kas in bloei getrokken planten worden massaal in de bloemenhandel aangeboden. De witte ronde platte bloemen verschijnen tussen december en maart en hebben een groen oog en zijn 4 tot 8 cm groot. De verschillende cultivars zijn voornamelijk geselecteerd op stengels en grotere bloemen.
	Helleborus niger subsp. macranthus is inheems in Noord-Italië en Joegoslavië. Hij onderscheid zich van Helleborus niger door zijn bladeren met stekelige tanden aan breed lancetvormige, grijze slippen en door zijn grote witte, roze getinte bloemen met smallere kroonbladen.
	Helleborus niger subsp. maximus bloeit met zeer grote witte bloemen van december tot maart.
	Helleborus nigercors is een hybride ontstaan uit de kruising van Helleborus niger en Helleborus argutifolius. Als goed eigenschappen combineert hij de grote, witte bloemen van de Helleborus niger met de rijke bloei van de Helleborus argutifolius. De vorm en groei kan nogal afwijken naargelang de ouderlijke eigenschappen bij de kruising worden doorgegeven. De bloemen zijn steriel en dus zeer moeilijk te vegetatief te vermenigvuldigen, zodat ze meestal gekweekt worden door kunstmatige bestuiving van Helleborus niger met stuifmeel van Helleborus argutifolius. De hieruit voorkomende zaailingen, zoals bijvoorbeeld de cultivar ´Alabaster´, staan eerder dichtbij de Helleborus niger. Andere zaailingen die dan weer nauwer verwant zijn met Helleborus argutifolius en over een langere stengel beschikken, kunnen zijn voortgekomen uit een omgekeerde bestuiving.
	Helleborus odorus bloeit van december tot maart met geelgroene, geurende bloemen. Hij is haast niet te onderscheiden van Helleborus cyclophyllus.
	Helleborus orientalis is inheems in het Noordoosten van Griekenland, West-Turkije en verder oostelijk langs de Zwarte-Zeekust tot de zuidelijke Kaukasus en Georgië. Daar komt hij voor in kreupelhout en aan bosranden, meestal op grazige plaatsen in zware grond. In Turkije en Griekenland zijn de bloemen meestal wit of groenachtig, zelden met roze randen. Het oosters nieskruid is populair en bloeit van februari tot april. In de vakhandel worden ze aangeboden met gemengde kleuren. Die kleuren zijn tinten van wit, geel, groen, roze, rood en paars. De Helleborus orientalis op kleur geselecteerd worden als aparte cultivars beschouwd. Planten uit zaad zijn goedkoper dan die van scheur, maar misschien is goedkoop hier duurkoop.
	Helleborus orientalis ´Ballard Hybrids´ is zo´n op kleur geselecteerde selectie met een gedrongen groei. Ze bloeien van december tot april met grote afgeronde bloemen met mooie kleurtinten lijkend op ´Helen Ballard´.
	Helleborus orientalis ´Hybrids´ bloeien van december tot april met grote bloemen in diverse kleuren waaronder wit, geel, groen, roze, rood en paars. Levert goede snijbloemen.
	Helleborus orientalis ´Spotted Hybrids´ levert goede snijbloemen met bloemen in diverse kleuren maar altijd met strepen of en met spikkels in de bloemen.
	Helleborus orientalis ´Zwart´ levert goede snijbloemen met bloemen die geselecteerd zijn op de donkere zwarte kleur. Erg bijzonder mooi.
	Helleborus purpurascens is inheems in het Zuidoosten van Polen, in Hongarije en Tsjecho-Slowakije tot Roemenië en West-Oekraïne. Hij groeit in open bossen en tussen kreupelhout. Hij bloeit vroeg, vaak reeds met Kerstmis. De bloemen zijn licht purperrood en 4 tot 4,5 cm groot in doornsnede. De binnen- en buitenkant bruin tot donkerpaars gekleurd, wat het effect heeft van een metaalachtige gloed. Soms zijn de bloemen aan de buitenkant berijpt. De bloemen zijn 5-7 cm groot. Een vrij laagblijvende Helleborus tot 30 cm hoog met bladeren met 7-11 ongedeelde slippen. Moet zeer beschut staan. Is een moeilijke plant. Vaak worden onder deze naam purper bloeiende variëteiten van Helleborus orientalis aangeboden. Erg is dat niet. Deze planten verschaffen veel meer plezier in de tuin dan Helleborus atrorubens zelf.
	Helleborus torquatus is afkomstig uit Montenegro en Kroatië. heeft donkere purperen bloemen, soms blauwgroen tot olijfgroen aan de binnenzijde. Er komen echter ook groene vormen voor. Groeit tot 40 cm hoog. Het is de stamvader van vele donkerbloemige hybriden en van de meeste bruinbloemigen. Bladverliezend.
	Helleborus viridis bloeit van februari tot maart met donkergroene, hangende bloemen. Zijn Nederlandse benaming inheemse wrangwortel heeft hij te danken aan zijn onaangename geur bij aanraking van de bladeren. Helleborus viridis wordt hier en daar gekweekt ten behoeve van de veeartsenij. De plant heeft glimmend donkergroene, gezaagde bladeren, die onaangenaam giftig ruiken. Wrijf na aanraking nooit met de handen in de ogen of aan de neus. Al is de wrangwortel oorspronkelijk niet inheems toch wordt hij wel gerekend tot onze flora. Dat komt omdat hij al sinds eeuwen is ingeburgerd. Vermoedelijk hoort de wrangwortel hier niet echt thuis maar is hij ooit eens ingevoerd. Een aanwijzing hiervoor is dat hij in ons land hoogst zelden zaad vormt. De oorzaak hiervan is dat de bloeitijd op zijn zachtst gezegd onhandig is gekozen. Doordat bestuiving in het vroege voorjaar maar zelden plaats kan vinden door het tekort aan insecten kan de wrangwortel zich in ons land dan ook maar moeilijk verspreiden. Hij is dan ook zeer zeldzaam. In zijn natuurlijke verspreidingsgebied komt hij voor in gebergten van Midden-Europa, zoals de Alpen. Daar geeft hij de voorkeur aan loofbossen op kalkhoudende grond. Bij ons wordt hij hoofdzakelijk in het rivierengebied gevonden, op licht beschaduwde dijkhellingen. Minder vaak zien we hem in vochtige loofbossen. De plant schijnt ook voor de mens geneeskrachtige eigenschappen te bezitten. Hij zou van waarde zijn voor behandeling van zenuwziekten, hysteria en depressiviteit. Maar zoals vaak bij geneeskrachtige planten is de wrangwortel ook uiterst giftig. Enkele grammen kunnen reeds dodelijk zijn.
	Helleborus viridis subsp. occidentalis is inheems in Noordwest-Europa, van Noord-Engeland tot Frankrijk, Spanje en West-Duitsland. Hij groeit in bossen en op zonnige bermen op kalkhoudende gronden. Hij bloeit met bloemen die 3-5 cm groot zijn. De binnenkant van de bloemen zijn dikwijls met paarse vlekken bezet. Bloemen blauwgroen berijpt. Het is een kleinbloemige Helleborus maar heel sierlijk. Bladverliezend.
	Heuchera micrantha ´Palace Purple´ is een variëteit de vooral vanwege zijn purperroze bladeren gebruikt wordt. Ook mooi als contrastplant. De plant bloeit in juli en augustus met kleine witte bloempjes
	Incarvillea delavayi ´Alba´ is een witte tuingloxinia vorm afkomstig uit China. Hij bloeit van juli tot augustus met zuiver witte bloemen met gele keel en behoort tot de meest winterharde Incarvillea´s. De trompetvormige bloemen staan aan 50 cm lange bloemstelen. Bladeren tot 30 cm lang.
	Iris foetidissima of de stinkende iris wordt gewaardeerd voor zijn groenblijvende zwaardvormige bladeren die donkergroen zijn van kleur en glanzend. Deze iris is geschikt voor een halfschaduwrijke plaats op een kalkhoudende bodem. Hij verdaagt goed een droge standplaats. De groene tot bruingele bloemen zijn niet echt aantrekkelijk te noemen en eerder armtierig. De zaaddozen zijn echter des te meer opvallend. Zij verschijnen in de herfst. Bij het openspringen van de zaaddozen verschijnen de opvallende felrode zaden. Bij het kneuzen van de bladeren verspreiden ze een geur die met wat fantasie aan rosbief doet denken. Kortom een plant die het goed doet op plaatsen waar weinig planten het nog goed doen: halfschaduwrijke plaats met droge standplaats. Door de spontane vermeerdering door zaad kunnen zo fraaie, natuurlijke groepen onder bomen ontstaan.
	Kalimeris incisa is afkomstig uit Japan, Korea, Noord-China en Mantsjoerije. De bladeren zijn lancetvormig ingesneden (incisa) en getand. Tijdens de bloeiperiode zijn de planten overdekt met lilablauwe of witte bloemen. Het is een op aster lijkende vaste plant met lancetvormige ingesneden bladeren. In tegenstelling tot de asters hebben ze geen last van meeldauw. Tijdens de bloeiperiode in het najaar zijn de planten geheel overdekt met bloemen met een geel hartje. Ze vormen pollen die langzaam uitdijen.
	Kalimeris incisa ´Alba´ is een op aster lijkende vaste plant met lancetvormige ingesneden bladeren. In tegenstelling tot de asters hebben ze geen last van meeldauw. Tijdens de bloeiperiode in het najaar zijn de planten geheel overdekt met bloemen met een geel hartje. Ze vormen pollen die langzaam uitdijen.
	Kalimeris incisa ´Blue Star´ is een op aster lijkende vaste plant met lancetvormige ingesneden bladeren. In tegenstelling tot de asters hebben ze geen last van meeldauw. Tijdens de bloeiperiode in het najaar zijn de planten geheel overdekt met bloemen met een geel hartje. Ze vormen pollen die langzaam uitdijen.
	Lamium orvala heeft tot nu toe als tuinplant maar weinig aandacht gekregen. De zachtbehaarde, netelachtige bladeren vormen een flinke, dichte pol. Kransen van 2-lippige, roospaarse bloemen verschijnen in mei gedurende een korte periode. Deze plant is beduidend hoger dan de andere soorten. Zeer geschikt voor verwildering.
	Lathyrus vernus Vormt halfronde pollen, bloemen verkleuren van purper naar groenblauw.
	Lavandula angustifolia ´Coconut Ice´ is een uit Nieuw-Zeeland afkomstige winterharde, compact groeiende en tweekleurige lavendel. De plant heeft een polvormige tot spreidende groeivorm van maximaal 50 cm hoog. De bloemaartjes bevat een aantal witte bloemen, naast de overwegend pastelroze bloemetjes. Dat is een nieuwe, winterharde, compact groeiende en tweekleurige lavendel.
	Lavandula angustifolia ´Crystal Lights´ heeft witte bloemen, aan opvallend lange bloemaren. Behalve de zeer compacte groeiwijze (maximaal 40 cm) valt direct het groene blad op. Heeft uitsluitend witte bloemen, aan opvallend lange bloemaren. In tegenstelling tot de meeste lavendelsoorten is dit niet grijs/blauw, maar gewoon groen van kleur.
	Lavandula angustifolia ´Hidcote´ is de donkerste blauwe tot paarsblauw bloeiende lavendel en tevens ook de bloeirijkste. De bloemen kunnen uitstekend in de vaas of gedroogd worden. Ontwikkeld minder bladontwikkeling dan de andere soorten. Deze wintergroene cultivar pas na de winter niet te diep terugsnoeien.
	Lavandula angustifolia ´Munstead´ is inheems in Zuid-Europa en Noord-Afrika en behoort tot de lagere lavendel cultivars. ´Munstead´ is compact van vorm maar breedgroeiend. Bloemen blauw tot lavendelblauw, van juli tot augustus. De bladeren zijn typische lavendelachtig grijsgroen, aromatisch en wintergroen. ´Munstead´ behoort tot de Lavandula angustifolia, de ouderwetse Engelse lavendel die uit Zuid-Europa stamt, en kan beschouwd worden als een dwergvorm van de soort.
	Lavandula angustifolia ´Nana Alba´ is zoals de naam al laat vermoeden een zeer laagblijvende lavendel. De pollen worden niet hoger dan 20 cm met mooie, zuiver witte bloemen aan 20 cm lange stelen.
	Lavatera ´Barnsley´ bloeit met witte bloemen, verbloeit snel naar zacht roze. Wordt op 2 jaar tijd ongeveer 1.30 tot 2 m hoog. Bloeit onafgebroken van juli tot aan de vorst met mooie witte bloemen die snel naar zachtroze gaan verbloemen. De bloemtakken zijn ook geschikt als snijbloem. De bloemen worden gesneden als 1/4 van de bloemen hun kleur vertonen. De plant is onderaan wat houtachtig met hogerop kruidachtige stengels tot 130 à 150 cm hoog.
	Lavatera ´Burgundy Wine´ is één van de favoriete cultivars in dit geslacht. Bloeit van juni tot oktober met donker purperrode tot wijnrode bloemen die 3 tot 7 cm groot kunnen zijn. De bloemtakken zijn ook geschikt als snijbloem. De bloemen worden gesneden als 1 vierde van de bloemen hun kleur vertonen. De plant is onderaan wat houtachtig met hogerop kruidachtige stengels tot 150 cm hoog. Hij groeit wat flodderig.
	Lavatera ´Candy Floss´ lijkt op de oude ´Rosea´ cultivar maar is veel beter. Hij bloeit een maand langer en de bloemen zijn mooier zachtroze met een ietsje zilveren glans. Bloeit van juni tot oktober met roze bloemen die 3 tot 7 cm groot kunnen zijn. De bloemtakken zijn ook geschikt als snijbloem. De bloemen worden gesneden als 1 vierde van de bloemen hun kleur vertonen. De plant is onderaan wat houtachtig met hogerop kruidachtige stengels tot 130 à 150 cm hoog. Bladeren gelobd.
	Lavatera ´Ice Cool´ groeit wat hoger en krachtiger dan de andere cultivars, tot 1.80 m hoog. Hij bloeit van juni tot oktober met zuiver witte bloemen die 3 tot 7 cm groot kunnen zijn. De bloemtakken zijn ook geschikt als snijbloem. De bloemen worden gesneden als 1 vierde van de bloemen hun kleur vertonen. De plant is onderaan wat houtachtig met hogerop kruidachtige stengels tot 150 à 180 cm hoog.
	Lavatera ´Kew Rose´ vormt vertakte, deels verhoutende stengels met een halfwintergroen blad. In de (na)zomer verschijnen talrijke roze bloemen.
	Lavatera ´Rosea´ is afkomstig uit Zuid-Europa en West-Azië en matig winterhard, halfheester. Deze ´Rosea´ cultivar is een oude waardevolle, rijkbloeiende vaste plant voor de border. Bloeit van juni tot september met lichtroze bloemen die 3 tot 7 cm groot kunnen zijn. De bloemtakken zijn ook geschikt als snijbloem. De bloemen worden gesneden als 1 vierde van de bloemen hun kleur vertonen. De plant is onderaan wat houtachtig met hogerop kruidachtige stengels tot 150 cm hoog. Bladeren gelobd.
	Lavatera ´White Angel´ is zeer rijkbloeiend van juni tot september met witte bloemen die 3 tot 7 cm groot kunnen zijn. Deze cultivar is lager dan de andere cultivars. De bloemtakken zijn ook geschikt als snijbloem. De bloemen worden gesneden als 1 vierde van de bloemen hun kleur vertonen. De plant is onderaan wat houtachtig met hogerop kruidachtige stengels van 80 tot 120 cm hoog.