De mensen vragen mij regelmatig naar winterbloeiende heesters. Erg ondergewaardeerd zijn wel de winter bloeiende struikkamperfoelie´s en de ´zoete buxus´ of ´kerst buxus´ zoals de Engelsen de Sarcococca noemen. Beide bloeien in de winter met witte en sterk geurende bloemen. Iedereen kent natuurlijk wel de bekende klimplant, de boskamperfoelie. Maar er zijn ook nog zo´n 100 soorten struikkamperfoelies. Enkele hiervan bloeien in de winter. Deze struiken zijn ideaal om achter in de border te planten, als groene achtergrond. In de winter ´springen´ ze er uit. De soorten stellen weinig eisen aan de grond en standplaats. Om de plant compact te houden kan men haar na de bloei tot aan de grond terug snoeien of oud hout weg nemen.
Sortiment kamperfolie of Lonicera
Lonicera fragrantissima is een tamelijk open en brede struik, 1.8 × 1.8 m, half wintergroen maar meestal bladverliezend met leerachtige, eivormige, donkergroene bladeren tot 5 cm lang. De bloeitijd is van december tot en met maart. De bloemen zijn buisvormig en tweelippig. Tijdens vorst beschadigen de open bloemen wel, maar zodra de vorst verdwenen is bloeit ze weer vrolijk verder. Bloemen crème wit en sterk geurend – herken in de naam het Engelse fragrance wat geur betekend. Ze staan in paren van twee vanuit de bladoksels. Ze worden in mei gevolgd door rode bessen. Komt van nature voor in China.
Lonicera standishii lijkt zeer veel op de voorgaande soort. Ook dit is een meestal bladverliezende struik die tot 2 m hoog kan worden. De eerste bloemen verschijnen vaak al in november en de bloei duurt meestal tot in maart, maar het mooist is zij in februari. De bloemen van deze soort zijn vaak iets purper getint als gevolg van de koude. De rode vruchten verschijnen in juni. Ook deze soort is afkomstig uit China.
Lonicera standishii var. lanceolata heeft lange smalle bladeren en is minder algemeen in cultuur.
Lonicera standishii ´Budapest´ is een cultivar met wat purper gekleurde bloemen.
Lonicera × purpusii (foto) is een kruising tussen beide soorten en is uiterlijk intermediair aan beide ouders. Het is de meest bekende en gebruikte soort. De cultivar ´Winter Beauty´is een mooie selectie die wat compacter groeit.
 |
Sarcococca
Dit geslacht behoort tot de buxus familie (Buxaceae) en is evenals buxus wintergroen. Ook de bloemen lijken wel op die van buxus, bij beiden ontbreken nl de bloembladen, maar deze springen meer in het oog. Het zijn struiken met verspreid staande, enkelvoudige, gaafrandige bladeren. De bloemen zijn wit en staan in kleine, okselstandige tuilen; de manlijke bloemen meestal boven de vrouwelijke geplaatst. De planten hebben drie voordelen: ze bloeien in de winter, de bloemen geuren sterk en ze houden van (half)schaduw. Een Nederlandse naam is niet voorhanden maar in Engeland noemt men deze ook wel ´Christmas Box´ (kerstbuxus) en in Amerika ´Sweet Box´ (zoete buxus). De naam is afgeleid van het Griekse sarxs (sarkos) wat vlees betekend en kokkos wat bes betekend; de Nederlandse naam zou dus ´vleesbes´ moeten zijn.
Sarcococca hookeriana
Deze soort is inheems in de Himalaya en in Nepal zien we deze soort als onderbegroeiing in de Rhododendron bossen op een hoogte van 2100-3600 meter. De bladeren zijn donkergroen en lancetvormig, 4-8 cm lang en 1.5-2.5 cm breed. Bloeit tussen december en maart met witte, geurende bloemen, meestal drie tot negen bijeen. De vrouwelijke bloemen hebben drie stijlen. Vruchten een zwarte bes.
 |
Sarcococca hookeriana var. digyna
In zuid China (Sichuan en Yunnan) komt de variëteit digyna voor. De plant is wat kleiner dan de soort en heeft smallere bladeren. De vrouwelijke bloemen hebben maar twee stijlen.
Sarcococca hookeriana var. humilis
Dit is een gedrongen groeiende variëteit waarvan de bladeren kleiner zijn dan van de soort, tot 6 cm lang, en de jonge bladeren bij het uitlopen iets bruinrood getint zijn. Dit uit west China afkomstige struikje wordt bij ons ongeveer 75 cm hoog en vormt een lage, dichte begroeiing.
Sarcococca hookeriana ´Purple Stem´
Dit is een aantrekkelijke cultivar vanwege zijn zwartpaarse takken. Helaas niet zoveel in cultuur.
Sarcococca ruscifolia
Dit is een opgaande struik tot 1.5 m hoog wordend met zeer dicht bijeen staande, lancetvormige, glanzend groene bladeren, in vorm lijken deze veel op de schijnbladeren van de Ruscus. De zoet geurende bloemen zijn wit en hebben drie stijlen. Ze worden gevolg door (donker)rode vruchten. De variëteit chinensis heeft smallere bladeren.
| Sarcococca confusa
Deze soort is alleen in cultuur bekend. Is ontstaan uit zaad verzameld door Wilson in west China, maar is verder nooit in het wild gevonden. Het is waarschijnlijk een natuurlijke hybride. Lijkt zeer veel op Sarcococca ruscifolia var. chinensis, maar met zwarte bessen en twee of drie stempels. Bloeit in december tot en met februari met sterk geurende bloemen.
|
 |
