Fruit in de tuin: Japanse pruimenbomen, Prunus salicina en zijn cultivars

Plantkundige kenmerken

De bladeren zijn smaller dan de gewone, Europese pruimen. In het najaar blijven ze ook langer aan de bomen hangen. De vruchten blijven meestal stevig tot bij de consumptie. Meestal worden ze geoculeerd of geënt op de gewone pruimonderstammen ´St. Julien A´ of op ´VVA-1´. De zwakste groei en hoogste productie heeft men op de ´VVA-1´ onderstam.
De vruchten van Japanse pruimen zijn, mits goede vruchtdunning in mei-juni meestal groter, ronder en steviger dan de gewone pruimen. Sommige rassen geven grote hartvormige vruchten. Ook zijn ze rijker aan vitamine C.

Bloei en bestuiving

Talrijke witte of witroze bloemen sieren reeds vroeg in het voorjaar de bomen. Ze zijn dan ook geschikt voor in de siertuin. De koudebehoefte van Japanse pruimen is lager dan deze van de Europese pruimen. Afhankelijk van het ras is de bloei van maart tot april. Sommige Japanse pruimenrassen kunnen nog vroeger bloeien, wat nadelig kan zijn voor de vruchtzetting en beurtjaren kan veroorzaken. Een bestuiving door kerspruimen of myrobolaanpruimen (Prunus domestica cerasifera) is soms mogelijk. Sommige rassen zijn zelfbestuivend (ZB).

Standplaats voor Aziatische pruimen

Net zoals bij de andere pruimen wordt een hoge grondwaterstand niet goed verdragen. Plant niet op laaggelegen percelen of in een vorstzak. Pruimenbomen groeien het best op een zonnige plaats maar ze verdragen ook halfschaduw. Ze zijn geschikt voor de USDA zones 6-8. Japanse pruimen vragen een warm klimaat met weinig regen. Vroeger werden ze ook in serres gekweekt, maar ze voldoen ook in openlucht.

Rassenoverzicht