Ja, dat zullen we moeten afwachten, bedenk ik me, terwijl ik dit schrijf. Momenteel zit ik deze column in de nadagen van maart te schrijven. En als maart een voorbeeld is, raken we nog niet in de mood voor de lente. Toch trekt de natuur zich hier niets van aan. De planten schieten iedere dag meer uit het grond, iedere dag een verrassing voor mij. Want nog steeds kijk ik iedere dag wat er verandert in de tuin.
Voor de mezen hebben we al een huisje gereserveerd en voor andere vogels eventueel ook.
Wel zag ik deze week ´s-ochtends dat er andere bezoekers waren, namelijk de kauwen. Dat zijn ook vogels zult u denken, maar ik vind ze zo hebberig. En van die eigenschap hou ik bij mensen ook niet.
Het ging er te keer onder elkaar, ze waren aan het strijden om de mezenbollen. Niemand heeft gewonnen, want ik heb ze weggejaagd. Ik heb dat plekje gereserveerd voor de mezen.
En hopelijk hebben ze dat in de gaten.
Waar we dit jaar een beetje bang voor zijn is dat we minder vogelbezoek krijgen. Dit in verband met het rooien van onze coniferen. Daarmee zijn we deze hoge bomen kwijt geraakt. En de nieuwe aanplant hagen en zo, moeten nog wat groeien. Maar dat kost tijd.
Maar misschien zien de mezen dat we aan hen gedacht hebben en brengen ze ons alsnog bezoekjes en geven ze fluitconcerten waar we op de zomeravonden zo van kunnen genieten. Maar nu loop ik wel heel hard vooruit in de tijd, misschien onbewust toch het verlangen naar beter weer?
Wat betreft de voorjaarsbloeiers hebben we de Viburnums die al goed in knop komen.
Op dit moment hebben we er drie:
Viburnum opulus ´Roseum´ of de Nederlandse naam de sneeuwbal.
Deze Viburnum kunt u zowel in de zon als in de halfschaduw plaatsen. Hij bloeit van mei tot juni. De hoogte van deze plant is ca 225 cm. Aan te raden is om niet te snoeien.
De andere sneeuwbal, de Japanse is de Viburnum eskimo. Deze Viburnum kunt u in de zon als halfschaduw plaatsen. Hij bloeit van april tot mei en de hoogte van deze plant is circa 125 cm.
Aan te raden om niet te snoeien. Deze is bladhoudend. Deze staat in de border in de siertuin. Daar heb ik voornamelijk wit en bordeaux rood staan.
De laatste die ik beschrijf is de Viburnum opulus.
Nederlandse naam de Gelderse roos. Deze is bladverliezend. Kan hoogte bereiken van ca 5 m en ca 5 m breed!
Zeer geurende bloemschermen bloeiend in mei en juni.
In de herfst heeft hij dieprode bessen en de enige die vogels niet lusten ! Dus bruikbaar voor bloemschikken. Wel uitkijken met kinderen, de bessen zijn zeer giftig. Ook het blad verkleurt mooi rood.
Bij de bladverliezende slechts het oude hout wegsnoeien. Deze plant hebben we ook in de pluktuin gezet.
Genoeg van deze praktische tips, rest mij u nog veel tuinplezier toe te wensen in deze tijd waar genoeg te doen is en te bewonderen valt, geniet ervan.
Groetjes Catharina.
